Bir çok sohbet telefonları kullanıcısı var. Yüz binlerce. Her birinin bir birinden farklı bakış açıları var ancak çoğu kaygılı, endişeli, olumsuz birer bakış açısına sahipler. Bakış açısına dair son günlerde sosyal medyada iyi hazırlanmış mizahi görseller var. Hatta daha sonrasında reklamlara da konu olan; annenin gördüğü, gerçekte olan türevi resim ve videolar. Çocuğun hırka girmesini isteyen anne, reklama göre dışarıdaki havayı fırtına-boran görüyorken gerçekte ise hava ortalama değerdedir. Gördüğümüz, görmek istediklerimiz ve gerçekte olanlar.. Bu durumda mesela aşık olan kişi, sevdiğinin hatalarını bulanık da olsa görür aslında. Ama görmek istediğini ön plana alır. Biraz gördüğünü sorgulasa gerçeğin çok daha farklı olabileceğini fark edecektir. Ama bazen bulanık görmeyi seviyor muyuz acaba? Depresyona meyilli kişiler olayları olumsuz düşünme yönlü bakış sergilerler.. Hatta bunlara sohbet telefonları kullanıcıları arasında çok sık rastlarız. Çoğu kişinin verdiği klasik örnekteki gibi bardağın boş kısmını görmeye meyillidirler. Diyeceksiniz ki ama bardak ya gerçekten boşsa? Öyle bile olsa düşüncenin gerçeğe yönelik olması gibi olumluya meyilli olması da bizi güçlü kılacaktır. Karşılaştığımız yaşamsal gerçekler çok ağır bile olsa olumluya yönelik beklentiler olumsuz ortamdan çıkma açısından itici güç sunacaktır. Başımıza bir kaza bela gelme olasılığı gerçeği olsa da her gün insanlar risk alır. Bunun tam tersi evhamlı olan birçok aile yaşamın kendisi için, çocuğu yaşamdan koparırlar. Bu durum yaşama rağmen, yaşam için, yaşamdan vazgeçmek gibi çelişkilidir. Tabi ki yaşamın risklerine karşı önlem alınmalıdır ama yaşamdan vazgeçmeyerek. Sevgili sohbet telefonları kullanıcıları, her insan hayata kendi gördüğü düzlemde bakar. Bazılarının kişilikleri o kadar ön plandadır ve sabittir ki bu kişilerin sabit fikirliliğini gözlüklerle açıklarız: At gözlüklü, toz pembe gözlüklü gibi.. Ama gerçeğin neresindeyiz, ne kadarını görmek istiyoruz? Ayrıca gerçeği nasıl görmek istiyoruz? Sevginin düşünceyle harmanlanıp vicdan değirmeninde öğütüldüğü ‘bakış’ın; nereden ve ne derece ‘açısı’ olursa olsun insani kabul edilebilir tarafı vardır. Bakışın özünde bu insani yön sağlandığı sürece her açı değiştirilebilir ve düşünceler yeniden öğrenilebilir.