Büyümüşte küçülmüş,küçük hanım,küçük bey gibi anlamlar yüklediğimiz çocuklarımıza,iyilik mi yapmış oluyoruz,tartışalım…Yaşlarınan büyük davranma yolunda yüreklendirdiğimiz çocuklarımız,oyun çağında ki geçiş süreçlerini tamamlamadan,olgun birey gibi yüklemelerde bulunarak,kimlik gargaşası yaşamalarına neden olmalarına sebebiyet vererek,yaşamlarında derin yaralar açıyoruz aslında…Hele ki dikkatlerden kaçmayan,kız çocuklarına yönelik şirinlik kisvesi altında uyguladığımız makyaj ve olgun kıyafetlere ne söylersek az kalır!Çocuklarınızın gelişminde ki süreçlerde yanılgıya düşme korkusu yaşıyorsanız,tek yapmanız gereken canlı sohbet hattı arayıp,alanında uzman personelle çözüme ulaşmak olacaktır.Çocuk hatta,çocuktan da küçük bebek sayılacak yaşta ki kızlarımızı,bir süs eşyası misali,her yerine farklı takı-toka,yüzlerine makyaj,kıyafetlerinde büyüklerin izlerini taşıyan çizgiler…Ve gülücükler,oynaşmalar…Çocğun hafızasına kazınan,ben büyüdün,annem gibi teyzem gibi ve sonra rol çalma ve taklit girişimleri…Ebeveynlerin bu durumdan büyük haz alması,gurulanmaları…İnanılır gibi değil,ancak bu verilen örnekten daha nicelerine örnekler verebilir ve çevremizde yaşanan bu kişilik kıyımlarını sıralayabiliriz…Süreçleri bu kadar kötüye sürükleyen ebeveynler,çocukların blue çağında ki depresif ve yaşından büyük davranış modellerinde,sorunun kaynağını ararken,aynaya bakmayı ihmal etmekteler.Devsm eden dönemlerde,çocuklar ergenlik dönemine geldiklerinde yorgunluk ve adaptasyon eksiklikleri sendromları yaşayarak,çocukluklarını yaşayamadıklarına yönelik davranımlarla tepkide bulunurlar.Bu tepkiler çocuk gibi konuşarak ilgi çekmeden başlayıp,çocuk gibi giyim tarzlarına kadar sürüp gider…Netice itibariyle sevimlilik ve eğlenmek adına,çocuklarımıza uygun düşmeyecek,yetişkin modelleri giydirerek büyümşte-küçülmüş söylemleriye gurur duyma hissiyatlarını ifade ederek,zihinlere kazıdığımız kişilik çatışmasına davet edici kodlamalar,bizlere,dolayısıyla topluma mal olan felaketler zinicirinden,fitili ateşleyen bireyler olarak kayıtlara geçiyor…